در بند 11 استاندارد حسابداری شماره 14 دارایی جاری به شرح زیر تعریف شده بود:
يك دارايي زماني بايد به عنوان دارايي جاري طبقه‌بندي شود كه:
الف. انتظار رود طي چرخه عملياتي معمول واحد تجاري يا ظرف يكسال از تاريخ ترازنامه، هر كدام طولاني‌تر است، مصرف يا فروخته شود، يا به وجه نقد يا دارايي ديگري كه نقد شدن آن قريب به يقين است، تبديل شود، يا
ب . وجه نقد يا معادل وجه نقدي باشد كه استفاده از آن محدود نشده است.
در حالیکه در بند 66 پیش نویس جدید استاندارد شماره یک آمده است:
واحد تجاری هنگامی بايد یک دارایی را به عنوان جاري طبقه‌بندي کند که:
الف. انتظار داشته باشد در چرخه عملیاتی عادی، دارایی به نقد تبدیل شود یا قصد فروش یا مصرف آن را داشته باشد؛
ب. دارایی را اساساً با هدف مبادله نگهداري کند؛
پ. انتظار داشته باشد دارایی در مدت دوازده ماه پس از دوره گزارشگری، به نقد تبدیل شود؛ يات. دارایی به صورت نقد یا معادل نقد باشد (طبق تعریف استاندارد حسابداری 2)، مگر اینکه دارایی برای مبادله یا براي تسويه بدهيها، برای حداقل دوازده ماه پس از دوره گزارشگری، با محدودیت مواجه باشد.علی رغم آنکه انتظار نمی رود تغییر فوق موجت تفاوت در گزارشگری دارایی های جاری نسبت به گذشته شود؛ اما باید به این موضوع نیز اذعان داشت که این تعریف از شفافیت بیشتری برخوردار است.
#دارایی جاری